του Γιώργου Κοντογιώργη,
Η συζήτηση για το τέλος της “αρχαιότητας” έχει καταλάβει στην εποχή µας µια καίρια θέση σε ό,τι αφορά στη σηµειολογία της Ευρώπης, αλλά και ευρύτερα στο επίπεδο της εννοιολογίας των κοινωνικών φαινοµένων, της εξελικτικής ταξινόµησης της κοσµοϊστορίας και αναπόφευκτα του ελληνισµού. Κατά τούτο, η απόφανση για το ζήτηµα αυτό αποβαίνει κρίσιµη για την κατανόηση του νεότερου κόσµου, της αιτιολογίας του, της σχέση του µε την “αρχαιότητα”, συγχρόνως όµως και για την απάντηση σε κοµβικά ερωτήµατα, όπως τι συγκροτεί την έννοια της συνέχειας ή της ρήξης στον ιστορικό χρόνο κλπ.
Από τη διευκρίνιση της διερώτησης σχετικά µε το τέλος της “αρχαιότητας” θα προκύψει στο βάθος εάν η προσέγγιση του εξελικτικού γίγνεσθαι του ευρωπαϊκού κόσµου, θα γίνει υπό το πρίσµα της φάσης την οποία διέρχεται, δηλαδή της γνωσιολογίας του φαινοµένου, ή της ιδεολογίας, όπως επιχειρείται µε την προσηµείωση της νεότερης εποχής µε το προσωνύµιο της “νεοτερικότητας”.
Θα προσεγγίσουµε το θέµα σε τρία επίπεδα…
Διαβάστε ολόκληρη την εργασία του Γ. Κοντογιώργη σε PDF πατώντας κλικ ΕΔΩ
- Διατηρείται το δικαίωμα αναδημοσιεύσης του παρόντος άρθρου σε οποιοδήποτε μέσο, με απαραίτητη προϋπόθεση να αναγράφεται η παρούσα ιστοσελίδα και ο συγγραφέας ως πηγή. -