Ένα βιβλίο του Γιώργου Κοντογιώργη,

Ύπό το πρίσμα αυτό κληθήκαμε να αναζητήσουμε τουςόρους, δηλαδή τα αίτια που επέτρεψαν στις δυνάμεις του πα-λαιού πολεοκεντρικού καθεστώτος να ορθώσουν αναχώματαστο εσωτερικό της βυζαντινής κοσμόπολης, έτσι ώστε να οδη-γήσουν εντέλει στην ανάσχεση του ελληνικού δρόμου προςτη μεγάλη κλίμακα και στην επιδιαιτησία των δυνάμεων τηςπεριφέρειας.Η αναζήτηση μιας απάντησης στο συγκεκριμένο ερώτη-μα μας φέρνει αντιμέτωπους με τις νέες πραγματικότητες πουδιαμορφώνονται στη δεσποτική περιφέρεια της ανθρωποκε- ντρικής οικουμένης ως αποτέλεσμα της μετακένωσης τωνπαραμέτρων της μεγάλης κλίμακας σε αυτήν, καθώς και στηδιαφορά φύσεως που υποκρύπτει η πρόσληψή της από τηνΕσπερία σε σύγκριση με την αντίστοιχη από τους Σλάβουςκαι τους Άραβες…

Κωδικός προϊόντος: 978-960-08-0883-4 Κατηγορίες: ,

Περιγραφή

Γ. Κοντογιώργης, Το Ελληνικ… by George Contogeorgis

 

- Διατηρείται το δικαίωμα αναδημοσιεύσης του παρόντος άρθρου σε οποιοδήποτε μέσο, με απαραίτητη προϋπόθεση να αναγράφεται η παρούσα ιστοσελίδα και ο συγγραφέας ως πηγή. -

Πρόλογος

Στον Γ΄ τόμο του παρόντος έργου διεξήλθαμε τις συνθήκες υπό τις οποίες η «πρεσβυτέρα Ρώμη» οδηγήθηκε στην δίκην καταπιστεύματος παράδοση της οικουμένης και του ομόλογου κράτους, της κοσμόπολης, στον ελληνικό κόσμο.

Η μεθάρμοση κοσμοπολιτειακού ηγεμόνα στο πεδίο της οικουμένης και η έξοδος της λατινικής Ρώμης από την κοσμοϊστορία ήγειραν το ερώτημα εάν ο κόσμος της «Νέας Ρώμης» προσχώρησε στο ρωμαϊκό εθνοτικό ιδίωμα του κράτους ή το κράτος εναρμονίσθηκε με την ελληνική πολιτισμική ταυτότητα που αποτελούσε το θεμέλιο υπόβαθρο της μητρόπολης αλλά και της σύνολης επικράτειας.

Η εκ του σύνεγγυς παρακολούθηση των πηγών δεν αφήνει καμία αμφιβολία ότι από την είσοδο στη μέση περίοδο του Βυζαντίου οι κορυφαίοι εξουσιαστικοί θεσμοί της μητρόπολης εναρμονίσθηκαν σταδιακά και οριστικά στην ελληνική εκφορά του έθνους κοσμοσυστήματος που μοιράζονταν ήδη η νέα θρησκεία και η θεσμική της έκφραση, η Εκκλησία, η πνευματική τάξη σύσσωμη, οι πολεοτικές κοινωνίες, ακόμη και οι θεμέλιες πολιτειακές συνιστώσες της μητρόπολης πολιτείας (ο Δήμος και η Σύγκλητος) και, οπωσδήποτε, η νέα ιδεολογία της οικουμένης.

Η ταυτοτική μεθάρμοση της «Νέας Ρώμης» θα δηλωθεί ρητώς αφενός με την καθολική καθιέρωση του βυζαντινού επωνύμιου του κράτους και αφετέρου με την αναζήτηση των πηγών του αποκλειστικά στις καταβολές της προρωμαϊκής ελληνικής αρχαιότητας. Οι Βυζαντινοί Έλληνες θα αποκλείσουν εφεξής την «πρεσβυτέρα Ρώμη» από το πολιτισμικό ιδιώνυμο της ρωμαιοσύνης και θα ταξινομήσουν τη Λατινική στην κατηγορία των βαρβαρικών γλωσσών.

Στον Δ΄ τόμο αποδυθήκαμε στο εργώδες εγχείρημα να αναδείξουμε την ανθρωποκεντρική ιδιοσυστασία της βυζαντινής οικουμενικής κοσμόπολης, την ομοθετική θέση της στον βιολογικό χρόνο του σύνολου ελληνικού κοσμοσυστήματος και, στο πλαίσιο αυτό, τις μείζονες σταθερές και μεταβλητές στα πεδία της κοινωνίας, της χρηματιστικής οικονομίας, του πολιτισμού και της πολιτικής: η σταθερά της θεμελιώδους κοινωνίας των πόλεων/κοινών, το τέλος της ώνιας εργασίας/δουλείας, η καθολίκευση της εταιρικής οικονομίας και της πολιτειότητας (της ιδιότητας του πολίτη), η επικράτηση της μέσης δημοκρατίας στις πόλεις και της αντιπροσωπευτικής πολιτείας στη μητρόπολη, η μεταβολή της τελευταίας σε βασιλεύουσα (επί των πόλεων) Πόλη, σε συνδυασμό με την προσήλωσή της σε έναν βαθιά ανθρωποκεντρικό νομικό πολιτισμό και μια ανάλογη πολιτεία πρόνοιας, οι εξελίξεις στο ζήτημα της οικουμενικής ιδεολογίας κ.ά.

Πυρήνα της διαπραγμάτευσης αυτής αποτελεί η διαπίστωση ότι στη βυζαντινή οικουμένη ολοκληρώνεται η ανθρωποκεντρική μεθάρμοση του ελληνικού κοσμοσυστήματος και αναδύονται οι θεμέλιες προϋποθέσεις για τη μεταβολή κλίμακας, εντέλει η δυναμική για τη μετάβαση από τη μικρή στη μεγάλη κλίμακα που ορίζει το λεγόμενο κράτος έθνος.

Στον παρόντα Ε´ τόμο επιχειρούμε την αποκωδικοποίηση των εν λόγω εξελίξεων και, περαιτέρω, τη διαλεκτική συνάρθρωση των δύο κορυφαίων στιγμών τους –την ολοκλήρωση της οικουμένης και την ανάδυση της δυναμικής προς τη μεγάλη κλίμακα στο εσωτερικό της– στο πλαίσιο της εξελικτικής βιολογίας του σύνολου ελληνικού/ανθρωποκεντρικού κοσμοσυστήματος και της αιτιολογίας του φαινομένου.

Υπό το πρίσμα αυτό κληθήκαμε να αναζητήσουμε τους όρους, δηλαδή τα αίτια που επέτρεψαν στις δυνάμεις του παλαιού πολεοκεντρικού καθεστώτος να ορθώσουν αναχώματα στο εσωτερικό της βυζαντινής κοσμόπολης, έτσι ώστε να οδηγήσουν εντέλει στην ανάσχεση του ελληνικού δρόμου προς τη μεγάλη κλίμακα και στην επιδιαιτησία των δυνάμεων της περιφέρειας.

Η αναζήτηση μιας απάντησης στο συγκεκριμένο ερώτημα μας φέρνει αντιμέτωπους με τις νέες πραγματικότητες που διαμορφώνονται στη δεσποτική περιφέρεια της ανθρωποκεντρικής οικουμένης ως αποτέλεσμα της μετακένωσης  των παραμέτρων της μεγάλης κλίμακας σε αυτήν, καθώς και στη διαφορά φύσεως που υποκρύπτει η πρόσληψή της από την Εσπερία σε σύγκριση με την αντίστοιχη από τους Σλάβους και τους Άραβες.

Εκτιμάμε ότι η προσέγγιση αυτή είναι από μόνη της ικανή να εξηγήσει γιατί η μετακένωση των παραμέτρων της μεγάλης κλίμακας στην Εσπερία επέτρεψε στην ιδιωτική δεσποτεία να λειτουργήσει ως καλός αγωγός για την επάνοδό της στην Ιστορία με ενδιάμεσο δίαυλο την κρατική δεσποτεία. Μας φέρνει συγχρόνως αντιμέτωπους με το διακύβευμα της μεθάρμοσης ηγεσίας καθοδόν προς τη μεγάλη κλίμακα, συνακόλουθα και στην αναζήτηση των αιτίων που σε βάθος χρόνου οδήγησαν στην ήττα του ελληνικού δρόμου και στην ανάληψη της σκυτάλης από τη δυτική δεσποτική περιφέρεια.

Η διαλεκτική σχέση μεταξύ της ανθρωποκεντρικής/βυζαντινής μήτρας και της ευρωπαϊκής περιφέρειας επαναφέρει για μια ακόμη φορά το ζήτημα της λειτουργίας της δεσποτικής περιφέρειας ως εμβρυουλκού στις μεγάλες μεταβατικές φάσεις του ανθρωποκεντρικού κοσμοσυστήματος. Όπως διαπιστώνουμε, στην περίπτωση της Εσπερίας θα επαναληφθεί το προηγούμενο της Μακεδονίας και της Ρώμης, κατά το οποίο στις μεγάλες στιγμές της ανθρωποκεντρικής μετάβασης η περιφέρεια προσέρχεται να διαιτητεύσει στις υποθέσεις της ανθρωποκεντρικής μήτρας, δίδοντας λύση στο εσωτερικό πρόβλημα που υπαγορεύει η ομόλογη βιολογία.

Εντούτοις, σε αντίθεση με τις προγενέστερες παρεμβάσεις της περιφέρειας, οι επιπτώσεις που είχε η ανάληψη της πρωτοβουλίας των κινήσεων από την εσπεριανή περιφέρεια θα αποδειχθούν κοσμοϊστορικές, καθόσον έμελλε να απολήξουν στην ανατροπή της ίδιας της ανθρωποκεντρικής βιολογίας. Η εν λόγω πρωτοβουλία θα οδηγήσει εντέλει στη μεγάλη κλίμακα, πλην όμως με την εξ ανάγκης ακύρωση του κεκτημένου της ανθρωποκεντρικής οικουμένης που διήγε ο ελληνικός κόσμος –και υποσχόταν ο ομόλογος δρόμος– και τη συνεπακόλουθη ανθρωποκεντρική επανεκκίνηση της νεοτερικότητας από τη μηδενική αφετηρία που αντιπροσώπευσε η ευρωπαϊκή περιφέρεια.

Ο αναστοχασμός του κοινωνικού ανθρώπου με πρόσημο την κοσμοσυστημική του ιδιοσυστασία και την κοσμοϊστορικά εκδιπλούμενη βιολογία της, την οποία επιχειρήσαμε στις σελίδες που προηγήθηκαν, επιβάλλει εντέλει τη συνάντησή μας με τη νεοτερική «επιστήμη». Το εν λόγω εγχείρημα αποτελεί το αντικείμενο του ΣΤ’ τόμου που ακολουθεί, στο πλαίσιο του οποίου η «επιστήμη» της νεοτερικότητας υποβάλλεται στη δοκιμασία της κοσμοσυστημικής γνωσιολογίας σε ό,τι αφορά στην προσέγγιση του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος της κοσμοϊστορίας, με ειδικότερη εστίαση στο Βυζάντιο, στον ευρωπαϊκό Μεσαίωνα και στον νεότερο κόσμο, αλλά και ως προς την αξιοπιστία των επιστημολογικών της εργαλείων.

Αθήνα, 14.2.2021

- Διατηρείται το δικαίωμα αναδημοσιεύσης του παρόντος άρθρου σε οποιοδήποτε μέσο, με απαραίτητη προϋπόθεση να αναγράφεται η παρούσα ιστοσελίδα και ο συγγραφέας ως πηγή. -

Περιεχόμενα

Πρόλογος …………………………………………………………………………………………………….     15

Εισαγωγή……………………………………………………………………………………………………..     19

 

ΜΕΡΟΣ Α΄

Η βυζαντινή ανθρωποκεντρική οικουμένη
ανάμεσα στην ευρωπαϊκή
και την ασιατική δεσποτεία

η δεσποτεια ωσ περιφερειακη ενδοχωρα του
ανθρωποκεντρικου κοσμοσυστηματοσ

 

Κεφάλαιο Α´

Τα θεμέλια της βυζαντινής ηγεμονίας στη δεσποτική ενδοχώρα……………………………..     31

  1. Το διακύβευμα της ρυμούλκησης της δεσποτείας στον ανθρωποκεντρισμό και η
    δυναμική της μετάβασης στη μεγάλη κοσμοσυστημική κλίμακα………………………….. 31

α) Η διαλεκτική σχέση μεταξύ ανθρωποκεντρισμού και δεσποτείας. Το κοσμοϊστορικό πλαίσιο της συνύπαρξης και η δυναμική της οικουμένης………………………………………………………………………………………….     31

β) Η ελληνική οικουμένη αντιμέτωπη με τη δυναμική της μεθάρμοσης της δεσποτικής ενδοχώρας.
Ο δρόμος της μετάβασης από την ιδιωτική στην κρατική δεσποτεία…………………………….     37

γ) Οι σταθερές και οι μεταβλητές μεταξύ του ελληνικού κοσμοσυστήματος και της δεσποτικής περιφέρειας. Η ολική ανατάραξη της πλανητικής δεσποτείας και η μετακένωση των ανθρωποκεντρικών παραμέτρων στην Εσπερία      41

  1. Οι ιταλιωτικές πόλεις στη βυζαντινή οικουμένη και ο κομβικός τους ρόλος στη νέα γεωπολιτική πραγματικότητα………………………………………………………………………………………………………………. 54

α) Η επανεμφύτευση των πόλεων στο ιταλικό Βυζάντιο……………………………………………………………..      54

β) Οι ιταλιωτικές πόλεις ως οργανική συνιστώσα της βυζαντινής οικουμένης…………………….     57

  1. Η ναυτική υποχώρηση του Βυζαντίου και το ζήτημα των δυνατών. Η δυσθυμία της βασιλεύουσας να εναρμονισθεί με το κοσμοπολιτειακό διακύβευμα
    της οικουμένης………………………………………………………………………………………….. 60

 

Κεφάλαιο Β´

Οι σταυροφορίες στη γεωπολιτική κινητικότητα της Εσπερίας από την ιδιωτική στην κρατική δεσποτεία           ………………………………………………………………………………………………………………….. 67

  1. Ένας δεσποτικός ετερόκλητος όχλος που ληίζεται στο όνομα του σταυρού…………….. 67

α) Το διακύβευμα της μετάβασης από την ιδιωτική στην κρατική δεσποτεία………………………     67

β) Η άλωση του 1204 ως απόρροια της ανάσχεσης της μεθάρμοσης του κράτους της κοσμόπολης από τη μικρή στη μεγάλη κλίμακα…………………………………………………………………………………………………..     71

γ) «Ένας ακατονόμαστος όχλος τεμπέληδων…βάρος δυσβάστακτο… για τους βασιλείς του». Η δεσποτική Εσπερία ενώπιον της δημοκρατικής πολιτείας………………………………………………………………………………..     80

  1. Η διαπίστευση της δεσποτικής Δύσης στον ελληνικό ανθρωποκεντρισμό………………. 82

α) Η δηωτική οπτική του ελληνικού ανθρωποκεντρισμού από την Εσπερία……………………….     82

β) «Πώς αν είην εγώ το βέλτιστον χρήμα, την ιστορίαν, το κάλλιστον εύρημα των Ελλήνων, βαρβαρικαίς καθ’ Ελλήνων πράξεσι χαριζόμενος;»……………………………………………………………………………………………     89

γ) Η φραγκική διαχείριση της οικουμένης. Από την κοσμόπολη στις δεσποτικές «βαρονίες» και τα «πριγκιπάτα». Η «κρατοκεντρική» ανασύνταξη του κοσμοπολιτειακού ελληνισμού………………………………     91

δ) Η ανάκτηση της βασιλεύουσας και η ανήκεστη αδυναμία της μητρόπολης να αποκαταστήσει την κοσμοπολιτειακή τάξη. Η δυσθυμία της πολιτικής τάξης του «πολιτικού»
να παρακολουθήσει την δυναμική του έθνους κοσμοσυστήματος ………………………………     94

 

Κεφάλαιο Γ´

Βυζάντιο και δεσποτεία. Το διακύβευμα της επανόδου της Ευρώπης στην ιστορία……… 103

  1. Ο χαρακτήρας της νέας μετακένωσης του ελληνικού ανθρωποκεντρισμού στη λατινική Εσπερία 103
  2. Η διαλεκτική σχέση των δύο κόσμων στον ιστορικό χρόνο. Μια αποτίμηση των όρων της ανατροπής των συσχετισμών μεταξύ ανθρωποκεντρισμού και δεσποτείας……………………………………. 111
  3. Η πολεοκρατική ανασύνταξη της οικουμενικής κοσμόπολης και η καθολική επιστροφή στην ελληνική σημειολογία του έθνους κοσμοσυστήματος ……………………………………………………………………….. 128

α) Το διακύβευμα του έθνους κοσμοσυστήματος αντιμέτωπο με την έξαρση του κοσμοπολιτειακού πολεοκεντρισμού        …………………………………………………………………………………………………………….. 128

β) Οι θεράποντες της εθνικής συνάντησης στο περιβάλλον της κοσμόπολης και οι ορίζουσες του αδιεξόδου                     137

γ) Το κοινωνικό πρόβλημα συνοδό του εθνικού πατριωτισμού κατάντικρυ στην πολεοκεντρική αντιλογία                       158

  1. Η παγίωση της πολεοκεντρικής μεθάρμοσης του κόσμου της κοσμοπολιτειακής οικουμένης και οι αποκρυσταλλώσεις στο πεδίο της εθνικής ταυτοτικής συλλογικότητας.
    Η προβληματική της συνάρμοσης των θεμελίων της κοσμόπολης σε περιβάλλον μεγάλης κοσμοσυστημικής κλίμακας…………………………………………………………………………………………………… 165
  2. Ο εναγκαλισμός του αδιεξόδου και το διακύβευμα της έξωθεν σωτηρίας…………………. 176

 

Κεφάλαιο Δ´

Η αποτίμηση της ήττας του ελληνικού/ανθρωποκεντρικού κοσμοσυστήματος…………… 181

  1. Η «εξόδιος ακολουθία» της πολιτικής κοσμόπολης στην πορεία προς την κοσμοσυστημική μετάβαση 181

α) Η δυσκαμψία της μητρόπολης πολιτείας στο δρόμο προς τη μεγάλη κλίμακα………………….. 181

β) Η βασιλεύουσα πάσχει «νόσον καθολικήν». Η αποστροφή της εσωτερικής ανασύνταξης και η έξωθεν σωτηρία ως πανάκεια…………………………………………………………………………………………………………….. 190

  1. Το διακύβευμα της ήττας. Η ήττα του Βυζαντίου αποτιμάται ως ήττα του ελληνικού δρόμου προς τη μεγάλη κοσμοσυστημική κλίμακα…………………………………………………………………………….. 205

 

 

 

 

 

 

 

Μεροσ Β΄

Το Βυζάντιο ως ο εκ των ων ουκ άνευ κόμβος
της ανθρωποκεντρικής ταξινομίας
της κοσμοϊστορίας

 

Κεφάλαιο Α´

Η διαλεκτική της σχέσης μεταξύ ελληνικού κοσμοσυστήματος και δεσποτείας………….. 217

  1. Τα προαπαιτούμενα για τη συνάρμοση της δεσποτείας με τον ανθρωποκεντρισμό. Στις πηγές της διερώτησης για την ανθρωποκεντρική μεθάρμοση της ανθρωπότητας
    καθοδόν από τη μικρή στη μεγάλη κοσμοσυστημική κλίμακα……………………………….. 217
  2. Τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της βυζαντινής ακτινοβολίας και η ανατροπή της ισορροπίας μεταξύ ανθρωποκεντρισμού και δεσποτείας………………………………………………………………… 221

α) Ο πολιτισμικός μηρυκασμός της δεσποτικής περιφέρειας ως προάγγελος της μετάβασης…….. 221

β) Η εκτατική λειτουργία του ανθρωποκεντρικού γίγνεσθαι και η δηωτική λογική της δεσποτικής περιφέρειας                 224

γ) Η ανατροπή της ισορροπίας μεταξύ ανθρωποκεντρισμού και δεσποτείας και η στροφή του Βυζαντίου προς τους Σλάβους και τη Δύση…………………………………………………………………………………………………… 230

  1. Το βυζάντιο και η ανθρωποκεντρική ενσωμάτωση των Αράβων. Η επικάθιση των Αράβων στην αφροασιατική παρειά του ελληνικού κοσμοσυστήματος και η μετακένωση σ’ αυτούς της ελληνικής παιδείας 231

α) Η ανθρωποκετρική μεθάρμοση των Αράβων και η βυζαντινή της μήτρα ………………………. 231

β) Το ελληνικό/βυζαντινό ιδιώνυμο της αραβικής πνευματικής δημιουργίας………………………. 236

  1. Η χώρα των Σλάβων ως η νέα περιφερειακή ζωτική ενδοχώρα του ελληνικού κοσμοσυστήματος. Ο εκχριστιανισμός και ο εκπολιτισμός των Σλάβων……………………………………………………………………… 246

α) Το γεωπολιτικό διακύβευμα του νέου κοσμοσυστημικού περιβάλλοντος που σημαίνει η είσοδος στο άνω Βυζάντιο. Η νέα εκτατική αρχιτεκτονική του ελληνισμού …………………………………………………………….. 246

β) Η ατελής μετεμφύτευση των παραμέτρων του ελληνικού ανθρωποκεντρισμού
στις σλαβικές χώρες…………………………………………………………………………………….. 256

γ) Η σλαβική ενσωμάτωση στον ελληνικό ανθρωποκεντρισμό ως εναλλακτικός δρόμος έναντι εκείνου της εσπεριανής περιφέρειας………………………………………………………………………………………………. 261

  1. Το Βυζάντιο και η Δυτική Ευρώπη. Η Εσπερία ως ζωτική περιφέρεια του βυζαντινού «ιμπέριουμ» και η δυναμική της μετάβασης από την ιδιωτική στην κρατική δεσποτεία…………………………………….. 264

α) Η ευρωπαϊκή Εσπερία ως ιστορική ζωτική περιφέρεια της ελληνικής οικουμένης…………….. 264

β) Οι δίαυλοι επικοινωνίας του ελληνικού πολιτισμού με τη δυτική δεσποτεία και τα όριά τους… 272

γ) Οι Ισπανοί απομακρύνονται από την Ευρώπη: «Οι χριστιανοί ξέχασαν τη γλώσσα τους και μόλις υπάρχει ένας στους χίλιους που μπορεί να γράφει σε ένα φίλο ένα χαιρετιστήριο γράμμα
στα Λατινικά»……………………………………………………………………………………………. 276

  1. Τα ανθρωποκεντρικά προαπαιτούμενα της επανόσμωσης της Εσπερίας με την ελληνική γραμματεία 281

α) Η εμφύτευση των παραμέτρων του ανθρωποκεντρικού κοσμοσυστήματος
στο μέσον της δεσποτείας………………………………………………………………………………. 281

β) Η μακρά πορεία της ανθρωποκεντρικής αναγόμωσης της Εσπερίας……………………………… 294

γ) Η ευθεία γραμμική διακτίνωση των ανθρωποκεντρικών παραμέτρων από το Βυζάντιο στην περιφέρεια της Εσπερίας. Το διακύβευμα της πνευματικής αναγέννησης και η ιδεολογία της νεοϊστορίας……………………. 299

δ) Το βυζαντινό ιδιώνυμο της ευρωπαϊκής ανθρωποκεντρικής μετάβασης. Μια αποτίμηση…….. 305

 

 

Κεφάλαιο Β´

Η διαλεκτική της οικοδόμησης της μεγάλης κοσμοσυστημικής κλίμακας στη δυναμική της σχέσης μεταξύ του Βυζαντίου και του ανακάμπτοντος στον ανθρωποκεντρισμό ευρωπαϊκού κόσμου……..   315

  1. Η δυναμική του έθνους κοσμοσυστήματος και το διακύβευμα της αποτύπωσής του δίκην σταθεράς στο κλίμα μιας εθνικής κοσμοπολιτειακής συνέργειας……………………………………………………………. 315

α) Οι σταθερές και οι μεταβλητές στην εξέλιξη προς τη μεγάλη κλίμακα………………………….   315

β) Ο κοσμοπολιτειακός πολεοκεντρισμός στο δρόμο προς τη μεγάλη κλίμακα. Το ζήτημα της ηγεσίας της μετάβασης        ……………………………………………………………………………………………………………. 320

  1. Η μεγάλη κλίμακα ως φάση του σύνολου ανθρωποκεντρικού κοσμοσυστήματος…….. 323

α) Οι βυζαντινές θεμέλιες ρίζες της μεγάλης ανθρωποκεντρικής κλίμακας………………………..   323

β) … και οι πολεοκεντρικές αντιλογίες………………………………………………………………….   327

γ) Η υπέρβαση του πολεοκεντρισμού της μητρόπολης ως
προϋπόθεση της ηγεμονίας των Ελλήνων……………………………………………………………   338

3) Το 1204 ως σημείο καμπής στο ζήτημα της ηγεσίας της κοσμοσυστημικής μετάβασης   341

α) Η κρατοκεντρική αποσύνθεση της οικουμενικής κοσμόπολης……………………………………   341

β) Το πολιτειακό αδιέξοδο του γένους: το σώμα του γένους πάσχει από «νόσον καθολικήν», διαθέτει μιαν «ολόσωμον πληγήν». «Οι άρχοντες έγιναν κοινωνοί ανόμων, οι υπεύθυνοι άρπαγες, οι κριτές δωρολήπτες, οι μεσίτες ψευδείς, οι νεώτεροι ακόλαστοι, οι γηράσαντες μεθυσμένοι, οι αστοί εμπαίκτες, οι χωρικοί άλαλοι ‘και οι πάντες αχρείοι’»            346

  1. Η εσωτερική συνοχή και λογική της βυζαντινής και της ευρωπαϊκής μετάβασης στη μεγάλη κοσμοσυστημική κλίμακα…………………………………………………………………………………………………… 351

α) Στις πηγές του ελληνικού δρόμου προς την ανθρωποκεντρική μετάβαση στη μεγάλη κοσμοσυστημική κλίμακα. Το σύνολο εθνικό πρόταγμα και η μητρόπολη πολιτεία. Από την βασιλίδα των πόλεων στην πόλη κράτος           351

β) Η διερώτηση για το εφικτό του ελληνικού δρόμου προς τη μεγάλη κλίμακα και το ιδιώνυμο της εσπεριανής περιφέρειας…………………………………………………………………………………………………………….   356

 

Κεφάλαιο Γ΄

Ο προσαρτηματικός και συνάμα παρεκβατικός χαρακτήρας της ευρωπαϊκής μετάβασης στη μεγάλη κοσμοσυστημική κλίμακα………………………………………………………………………………… 367

  1. Η δυσανεξία του δυτικού δρόμου της μετάβασης να συνομολογήσει τον παρεκβατικό του χαρακτήρα έναντι του ελληνικού δρόμου……………………………………………………………………………………….. 367
  2. Το ιδιώνυμον της δεσποτικής αφετηρίας του ευρωπαϊκού ανθρωποκεντρικού δρόμου… 368
  3. Η μετάθεση της ηγεσίας της μετάβασης στη δεσποτική Δύση υπόλογη της ανθρωποκεντρικής επανεκκίνησης από μηδενική αφετηρία. Πολεοκεντρικός κρατοκεντρισμός και κρατική δεσποτεία…………. 373
  4. Μια απολογιστική αποτίμηση των δύο δρόμων της μετάβασης στη μεγάλη κοσμοσυστημική κλίμακα 377

α) Η ανθρωποκεντρική βιολογία ως κινούσα αιτία της κατά φάσεις μεθάρμοσης του κοινωνικού ανθρώπου                     377

β) Η γεωπολιτική διακτίνωση της ανθρωποκεντρικής διαδικασίας………………………………….. 380

γ) Τα πνευματικά αποτυπώματα της ανθρωποκεντρικής εξέλιξης……………………………………. 383

δ) Η δυτική ανθρωποκεντρική άγουσα της μετάβασης στη μεγάλη κοσμοσυστημική κλίμακα και οι δουλείες της              386

 

Επίλογος ……………………………………………………………………………………………………… 395

Βιβλιογραφικές αναφορές……………………………………………………………………………….. 431

Ευρετήριο ονομάτων………………………………………………………………………………………. 469

Ευρετήριο εννοιών και όρων……………………………………………………………………………. 481

- Διατηρείται το δικαίωμα αναδημοσιεύσης του παρόντος άρθρου σε οποιοδήποτε μέσο, με απαραίτητη προϋπόθεση να αναγράφεται η παρούσα ιστοσελίδα και ο συγγραφέας ως πηγή. -