Η ερώτηση που οδηγεί στην αντιστροφή της λογικής του πράγματος: εάν οι συνολικές απολαβές του βουλευτή καθοριζόταν με βάση τον κατώτερο μισθό του ανειδίκευτου εργάτη και η αύξησή τους συνοδεύονταν με ρήτρα ανάπτυξης της οικονομίας, θα πολιτευόταν με τον ίδιο ιδιοτελή, λεηλατικό και ανάλγητο τρόπο; Το ερώτημα αυτό, ακολουθεί την επισήμανση των καθεστωτικών και, ούτως ή άλλως, βαθιά ολιγαρχικών βουλευτών, οι οποίοι, όταν τους ζητώ να αναφέρουν έναν λόγο που, με δική τους απόφαση (!), κοστίζουν στον ελληνικό λαό πάνω από 25.000 ευρώ -χωρίς να συνεκτιμήσουμε τις φαραωνικές συνθήκες που έχουν εγκαταστήσει και απολαμβάνουν στη βουλή-, τη στιγμή που περισσότεροι από 2 εκ Έλληνες είναι άνεργοι και άλλοι τόσοι στο όριο της φτώχιας, αντιτείνουν ότι αυτά τα λέει η Χρυσή Αυγή!.. Προφανώς, νομίζουν ότι έτσι θα φοβίσουν τον συνομιλητή τους, εγγράφοντάς τον στη σημειολογία της “νεο-ναζιστικής” δεξιάς (!) ή και ότι θα απαξιώσουν το ερώτημα στα μάτια της κοινωνίας. Δεν αντιλαμβάνονται όμως ότι με τον τρόπο αυτόν ομολογούν την αλαζονεία τους και ιδίως ότι έχουν εκχωρήσει στη Χρυσή Αυγή το επιχείρημα της κοινωνικής ευαισθησίας ή, με απλούστερη διατύπωση, ότι απουσιάζει από τον λόγο και τη σκέψη τους η κοινωνία των πολιτών. Την θέλουν για να τους παρέχει πολιτική νομιμοποίηση, ώστε στη συνέχεια να πολιτεύονται με βάση τη δοκιμασμένη αρχή -και διαχρονική σταθερά σχεδόν του συνόλου του πολιτικού προσωπικού της χώρας-“ότι φάμε ότι πιούμε κι ότι προλάβουμε ν’αρπάξουμε” τη συνοδεία των συγκατανευσιφάγων εταίρων του δημόσιου αγαθού. Η ανάγκη να εναρμονισθούν οι απολαβές των βουλευτών με εκείνες του εξαθλιωμένου εργαζόμενου δεν προκύπτει μόνο από το γεγονός ότι έχουν αποξενωθεί από το διακύβευμα της χώρας και της κοινωνίας ή ότι αυτοί κατέστρεψαν εξ αποφάσεως, δηλαδή εν συνειδήσει τον κόσμο της. Απορρέει επίσης από τον ρόλο τους. Διότι στην πραγματικότητα η παρουσία τους στη βουλή είναι άνευ αντικειμένου. Δεν βουλεύονται, απλώς λειτουργούν ως τυπικοί εκτελεστές των αποφάσεων της προσωποπαγούς ηγεσίας. Αρκεί επομένως να συγκροτηθεί ένα Διαβούλιο των αρχηγών, στο ίδιο αποτέλεσμα θα καταλήγει, χωρίς το φαραωνικό κόστος που συνεπάγεται. Έχει επίσης ενδιαφέρον να προσεχθεί ότι η επισήμανση της αναλγησίας, της καταστροφής που επέφεραν στη χώρα, της με δική τους απόφαση εξαίρεσής τους από το “κράτος δικαίου”, της αμνήστευσης του λεηλατικού τους ρόλου και της “λευκαντικής” λειτουργίας της βουλής, η ίδια η αναφορά στην κοινωνία και στην βούλησή της, ορίζονται ως λαϊκισμός. Δεν ομολογείται έτσι μόνον το ολιγαρχικό υπόβαθρο της ιδεολογία τους, αλλά κυρίως η απέχθειά τους προς την κοινωνία των πολιτών. Είναι σημαιολογικά ενδιαφέρον -και γι’αυτό άξιο αναφοράς- ότι τα δύο τελευταία κρούσματα εκχώρησης στη Χρυσή Αυγή της κοινωνικής ευαισθησίας, εκδηλώθηκαν από δύο γυναίκες βουλευτές του Σύριζα, τις κυρίες Δούρου και Φωτίου.
- Διατηρείται το δικαίωμα αναδημοσιεύσης του παρόντος άρθρου σε οποιοδήποτε μέσο, με απαραίτητη προϋπόθεση να αναγράφεται η παρούσα ιστοσελίδα και ο συγγραφέας ως πηγή. -