Κωσταντίνος Δούνας
Ο ορισμός της παράνοιας είναι να κάνεις το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά περιμένοντας διαφορετικά αποτελέσματα.
(Δεν έχει σημασία ποιος το είπε)
Μια διερεύνηση/συμβολή στον προβληματισμό του τι πρέπει να κάνουμε όσοι διαπιστώνουμε τα αδιέξοδα σε Πολιτικό, Εθνικό, Γεωπολιτικό, Οικονομικό, Κοινωνικό κλπ πεδίο. Περισσότερη δράση και λιγότερο στοχασμός; λιγότερη δράση και περισσότερο στοχασμός; Να οργανώσουμε κεντρικό πολιτικό φορέα; ή δράσεις σε τοπικό πεδίο; Να αναζητήσουμε έναν νέο άφθαρτο ηγέτη; Να διαμορφώσουμε μια νέα ιδεολογία; Να διαμορφώσουμε μια ολοκληρωμένη πολιτική πρόταση; Δράση μέσα στο σύστημα ή έξω από το σύστημα; Μια οργάνωση στο πρότυπο της Φιλικής Εταιρίας; Να λειτουργήσουμε συλλογικά ή ο καθένας να φροντίσει να κάνει καλύτερο τον εαυτό του;
Όλα τα ανωτέρω ερωτήματα είτε ξεχωριστά είτε συνδυαστικά και άλλα παρεμφερή αποφεύγουν/αποκρύπτουν τα κρίσιμα και δύσκολα ερωτήματα όπως: επαρκούν οι γνώσεις, τα εργαλεία, η μεθοδολογία από το κληροδότημα του διαφωτισμού (μιας προηγούμενης εποχής) που είναι εγκατεστημένα στις αντιλήψεις και στην συμπεριφορά μας για να διαχειριστούμε τα νέα δεδομένα (μιας άλλης εποχής); αν ναι, τότε μήπως πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο που σκεπτόμαστε; αν ναι, πώς θα το πετύχουμε; μήπως πρέπει να μάθουμε να ξεμάθουμε, για να ξαναμάθουμε; αν ναι, τότε μήπως η σπουδή στην γνώση και η διάδοσή της έχει προτεραιότητα και η δράση ορίζεται κατά κύριο λόγο σε αυτό το πεδίο στην συγκεκριμένη φάση που διανύουμε; αν ναι, τότε υπάρχει μια επαρκής γνωσιολογία για τη προσέγγιση του πολιτικού και κοινωνικού φαινομένου που να αναφέρεται στο αύριο των κοινωνικών για σπουδή και διάδοση;
- Τι χαρακτηρίζει την μεταβατική περίοδο που διανύουμε αναφορικά με τα προηγούμενα ερωτήματα
Τείνει στην ολοκλήρωση ένας μεγάλος κύκλος (φάση) της ανθρωποκεντρικής εξέλιξης. Η κατάσταση αυτή ορίζει την απαρχή μιας μακράς μεταβατικής περιόδου. Οι δύο βασικές πλευρές της αντίφασης που κινούν της διεργασίες της παρούσας περιόδου είναι α) η οικονομία αισθανόμενη ισχυρή και αναζητώντας χειραφέτηση έχει διαφύγει από τα όρια του κράτους με όχημα τις νέες τεχνολογίες β) το πολιτικό σύστημα παραμένει εγκλωβισμένο στο κεκτημένο του 18ου αιώνα.
Το υπάρχον πολιτικό σύστημα της εκλόγιμης μοναρχίας δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος της διαχείρισης των σύγχρονων προβλημάτων στη σχέση κράτους – κοινωνίας – αγορών. Η ταύτιση κράτους και πολιτικού συστήματος αρκούσε στην διαχείριση αυτής της σχέσης όσο η οικονομία παρέμενε εντός των ορίων του. Η επέκταση της οικονομίας με την ταυτόχρονη μετάλλαξη της (συγχώνευση τραπεζικού και βιομηχανικού κεφαλαίου) και τη συγκρότηση της «διεθνούς ελίτ των αγορών» καθιστά την ταύτιση κράτους πολιτικού συστήματος αναχρονιστικό γεγονός. Ένεκα της εξέλιξης αυτής καθίσταται ξεπερασμένος και ο ρόλος των πολιτικών κομμάτων ως διαμεσολαβητές μεταξύ κοινωνίας και κράτους. Οι εξελίξεις αναδεικνύουν την ανάγκη αλλαγής του πολιτικού συστήματος για τη μετάβαση των κοινωνιών στο μέλλον καθώς το κληροδότημα του διαφωτισμού για ατομικές ελευθερίες, πολιτικό σύστημα, οικονομικό σύστημα , κράτος δικαίου/πρόνοιας, έθνος, κοινωνία κλπ μέσα από όλο το φάσμα των ιδεολογιών φιλελευθερισμού – σοσιαλισμού ολοκληρώνει τον κύκλο της συμβολής του στο ανθρωποκεντρικό γίγνεσθαι. Το πολιτικό σύστημα που μπορεί να ανταποκριθεί στα νέα δεδομένα χαρακτηρίζεται από την αποδέσμευση μέρους αρμοδιοτήτων του πολιτικού συστήματος από το κράτος και την απόδοση τους στην κοινωνία. Αρμοδιότητες σε πρώτη φάση όπως του ελέγχου, της ανακλητότητας και της ευθύνης της πολιτικής εκπροσώπησης (προσομοίωση αντιπροσώπευσης). Η αλλαγή αυτή οδηγεί περεταίρω στην συρρίκνωση/απόρριψη του λόγου ύπαρξης των πολιτικών κομμάτων ως θεσμών διαμεσολάβησης και μεταβολής τους σε φορείς πολιτικών προτάσεων και σε εκτελεστικούς εντολείς της κοινωνίας, στο μέτρο που η τελευταία θα συναντιέται με την πολιτική ως εταιρικό μέρος και άρα εντός του πολιτικού συστήματος. Έτσι παρούσης της κοινωνίας/εντολέα το κόμμα καλείται να αιτηθεί μια λειτουργία εντολέα.
- Προϋποθέσεις για την αλλαγή του πολιτικού συστήματος
Το γεγονός ότι οι ανάγκες οδηγούν τις εξελίξεις και ότι αυτός που εξεγείρεται είναι πολύ περισσότερο αυτός που χάνει και όχι αυτός που δεν έχει συνιστούν δύο σημεία της πρώτης προϋπόθεσης. Η δεύτερη προϋπόθεση σχετίζεται με το πρόταγμα της κοινωνίας. Τι πρέπει να αλλάξει και πώς. Απολογιστικά την περίοδο της οικονομικής κρίσης συνέτρεξε σε μεγάλο βαθμό η πρώτη προϋπόθεση αλλά η δεύτερη παρέμεινε εγκλωβισμένη στην πρωθύστερη λογική της διεκδίκησης των κεκτημένων δικαιωμάτων (διαδηλώσεις, διαμαρτυρίες κλπ) καθώς και στο αίτημα αλλαγής κυβέρνησης είτε ως δημιουργία νέων πολιτικών κομμάτων είτε με την υπερψήφιση του ΣΥΡΙΖΑ.
- Το πρόταγμα για την αλλαγή του πολιτικού συστήματος
Δεν μπορούμε να κάνουμε τα ίδια με την προηγούμενη εποχή και να απαιτούμε άλλα για την νέα εποχή. Η ωρίμανση και η ανάδειξη του αιτήματος για να περιέλθει ένα μέρος του πολιτικού συστήματος στην κατοχή της κοινωνίας απαντά στο ερώτημα τι πρέπει να κάνουμε. Η επένδυση στην γνώση για την αλλαγή του τρόπου πολιτικής σκέψης απαντά στο πώς. Πράττουμε κατά τον τρόπο που σκεπτόμαστε.
- Αρχή της γνώσης η επανάσταση των εννοιών
Να αποκαθαρθούν έννοιες όπως δημοκρατία, ελευθερία, ισότητα, δικαιοσύνη, κράτος, πολιτεία, πολιτικό σύστημα κλπ από τις ιδεολογικές αναγομώσεις του διαφωτισμού. Οι λέξεις δεν είναι μόνο λεκτικοί τύποι επικοινωνίας αλλά και φορείς νοημάτων. Συμβάλλουν στην δημιουργία συνείδησης. Η προθεματοποίηση (άμεση, έμμεση κλπ) της λέξης δημοκρατία αλλοιώνει το περιεχόμενο της, δημιουργεί ψευδαισθήσεις και τελεί υπό την ιδεολογική ηγεμονία του κρατούντος πολιτικούς συστήματος. Η χρήση της λέξης άμεση παραπέμπει συνειρμικά ότι υπάρχει και έμμεση που ασυνείδητα ή συνειδητά παραπέμπει στο σημερινό πολιτικό σύστημα. Έτσι ωθούνται/εντάσσονται οι κατευθύνσεις εντός του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος, έστω και αν η αρχική εκκίνηση προβάλει την έντονη κριτική του. Το ίδιο συμβαίνει και με όλες τις έννοιες που έχουν υποστεί την αλλοίωση της νεοτερικότητας.
- Η βαθμός οργάνωσης των σχέσεων ακολουθεί τον βαθμό συνοχής περί του διακυβεύματος
Χρειαζόμαστε τόση οργάνωση όση μας επιτρέπει ο βαθμός της συνεκτικής μας ενότητας περί ενός σκοπού μακροπρόθεσμου ή κοντοπρόθεσμου. Η ενότητα περί πολιτικών και οργανωτικών στόχων είναι τακτικού χαρακτήρα και αποσυντίθεται όταν παρέλθει ο λόγος ύπαρξης τους. π.χ. κινητοποιήσεις για το μνημόνιο. Το μνημόνιο εγκαταστάθηκε και διαλυθήκαν οι ενότητες/οργανώσεις πολιτών που είχαν διαμορφωθεί περί αυτού. Η ενότητα με την συγκρότηση κόμματος για την ανάληψη της εξουσίας διαλύεται όταν αυτό δεν επιτευχθεί. Η ενότητες που συγκροτούνται σε ιδεολογικό ή θεωρητικό ή γνωσιολογικό πεδίο και εκφράζουν αναζητήσεις μικρού ή μεγάλου μέρους της κοινωνίας έχουν πορεία μακράς πνοής, όπως το φάσμα που περιλαμβάνεται μεταξύ φιλελευθερισμού και σοσιαλισμού. Αντίστοιχα μακράς πνοής είναι αυτές που συγκροτούνται για την ανάληψη/διαχείριση των κυβερνητικών ευθυνών εφόσον το επιτύχουν. Η οργάνωση των σχέσεων έπεται της συνοχής περί του σκοπού και τον υποστηρίζει στο πεδίο της εφαρμογής. Η αρχική εκκίνηση με την συγκρότηση οργανωτικών σχέσεων έχοντας ως σκοπό την διαμόρφωση γνώσης ή ιδεολογίας ή θεωρίας αυτό-ποδηγετείτε ένεκα της φύσης της οργάνωσης που είναι κυρίως η εφαρμογή στο πεδίο και δευτερεύοντος η παραγωγή. Είναι σαν να βάζουμε το κάρο μπροστά από το άλογο. Αν λοιπόν συμφωνούμε ότι η μεταβατική περίοδος που διανύουμε απαιτεί εννοιολογικά εργαλεία, μεθόδους, τυπολογία δηλαδή μια άλλη γνωσιολογία του πολιτικού φαινόμενου και της εξέλιξής του, συνιστά μια περίοδο σπουδής/προβληματισμού για την αλλαγή τρόπου πολιτικής σκέψης. Είναι αυτό που καθορίζει τον τύπο και τον βαθμό της οργανωτικής σχέσης. Το να κάνουμε μία οργάνωση είναι το εύκολο το να αλλάξουμε τον τρόπο σκέψης είναι το δύσκολο. Είναι περίοδος που πρέπει να κάνουμε αυτό που πρέπει και όχι αυτό που θέλουμε. Γιατί αυτό που θέλουμε αναφέρεται στο παρελθόν και λειτουργεί κατά την δύναμη της αδράνειας ενώ αυτό που πρέπει, αναφέρεται στον μέλλον και είναι ιδιαίτερα δύσκολο και επίπονο. Την καλύτερη και μαζικότερη οργάνωση αν πετύχουμε και να αποσπάσουμε την πλειοψηφία αν δεν αλλάξουμε πρόταγμα και συνεπώς αλλαγή τρόπου πολιτικής σκέψης θα επαναλάβουμε ότι και ο ΣΥΡΙΖΑ.
- Η σπουδή και η επικοινωνία της γνώσης ως αφετηρία εκκίνησης της δράσης
Η μετάβαση από την δουλοπαροικία στον ανθρωποκεντρισμό για ατομικές ελευθερίες , ατομική ιδιοκτησία , εκλόγιμη μοναρχία (αλλαγή πολιτικού συστήματος) στην δύση είχε ως αιτία τη μεταβολή των θεμελίων (οικονομικών,, κοινωνικών, κλπ) των κοινωνιών. Το πρόταγμά της όμως ως προς το (κοινωνικό, οικονομικό, ιδεολογικό, αξιακό και πολιτικό) σχήμα που θα αμφισβητούσε το παλαιό καθεστώς και θα εγκαθιστούσε τη νέα κοινωνία που ερχόταν, βασίστηκε στην γνωσιολογία του διαφωτισμού. Χωρίς αυτήν δεν θα μπορούσε να συντρέξει η δεύτερη προϋπόθεση που προαναφέρθηκε για την αλλαγή του πολιτικού συστήματος της κληρονομικής μοναρχίας, ώστε να πραγματοποιηθεί η ανθρωποκεντρική ενοποίηση της κοινωνίας (τότε). Αν λοιπόν συμφωνούμε ότι η μεταβατική περίοδος που διανύουμε, δεν είναι βέβαια ταυτόσημη με εκείνη, αλλά έχει ποιοτικά σημεία τομής, δηλαδή χαρακτήρα μετάβασης σε μια νέα φάση, σε μια συνέχεια στην εξέλιξη του ανθρωποκεντρικού γίγνεσθαι, σημαίνει και αλλαγή γνωσιολογικού υποδείγματος καταρχήν, ώστε να ατενίσει η κοινωνία την κατεύθυνση προς μέλλον και να μην ταλανίζεται σε αδιέξοδες κριτικές και προτάσεις εξωραϊσμού του κρατούντος πολιτικού συστήματος. Να σημειώσουμε ότι οι ιδεολογίες που διαμορφώθηκαν και σε μεγάλο βαθμό αντικατέστησαν την φιλοσοφία, βασίστηκαν στην γνωσιολογία της εποχής εκείνης.
- Η αλλαγή του τρόπου πολιτικής σκέψης είναι σημαίνουσα δράση δεν είναι απλά θεωρία
Η αλλαγή του πολιτικού συστήματος δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί εάν ένα σημαντικό μέρος της κοινωνίας (περί το 20%) δεν υιοθετήσει/διεκδικήσει το αίτημα της πολιτειακής αλλαγής. Η γνώση είναι μεταδοτική (όταν ανταποκρίνεται στην εποχή της) και έχει το ιδίωμα να α) αναπαράγεται από εκεί που εγκαθίσταται, β) μεταδίδεται οριζόντια στην κοινωνία (γειτονιά-διαδίκτυο) γ) διαμορφώνει ισχυρό ιστό συνοχής μεταξύ των ανθρώπων δ) λειτουργεί αυτόνομα και συνεκτικά ταυτόχρονα ε) εμφανίζεται/συντονίζεται και φορτίζεται όταν οι κρίσεις (εθνικές κοινωνικές οικονομικές κλπ) λαμβάνουν έκδηλη μορφή (είναι σαν τον σπόρο που βλαστάνει) ζ) δεν είναι άμεσα αντιληπτή η επιρροή της γιατί είναι σχετικά αθόρυβη η) δεν καταστέλλεται εύκολα (τίποτα δεν μπορεί να αντισταθεί σε μια ιδέα όταν φτάσει η ώρα της. Β. Ούγκο).
- Αντί για πολιτικό φορέα (κόμμα, οργάνωση, κίνηση) δημιουργία θυλάκων διεργασίας αλλαγής τρόπου πολιτικής σκέψης και αλλαγής προταγματικού παραδείγματος
Η συμμετοχή στην οργάνωση για την σπουδή και την μετάδοση της γνώσης είναι η πιο ισχυρή δύναμη ανατροπής. Μετέχει ο καθένας ως αυτόνομη και σύναμμα ως συλλογική, αυτοσυνειδητοποιημένη και χειραφετημένη οντότητα έχοντας ως μέρος το σύνολο της ευθύνης που του αναλογεί. Άξονας αναφοράς είναι η γνωσιολογία και όχι κάποια ιδεολογία ή θεολογία ή ηγέτης ή κομματική ηγεσία.
Αντίθετα στη δημιουργία ενός πολιτικού φορέα η συμμετοχή του ατόμου είναι ετερονομική (ιδία βουλήσει) στην σχέση της με την ηγεσία, ιδεολογία κλπ. Προσμένει από αυτήν δεν έχει την αίσθηση της ευθύνης και συνήθως παραμένει αυλικός ή οπαδός και όχι ελεύθερα σκεπτόμενος πολίτης. Επιπλέον χρησιμοποιούνται εργαλεία μιας άλλης εποχής όπως προαναφέρθηκε. Όσο θα μετατίθενται αρμοδιότητες του πολιτικού συστήματος προς την κοινωνία, τόσο θα περιορίζεται και προφανώς θα μεταλλάσσεται ο ρόλος/λόγος ύπαρξης των κομμάτων. Η ύπαρξη των κομμάτων που αναπαράγουν το σχήμα της αιρετής μοναρχίας και διεκδικούν ρόλο διαμεσολάβησης με σκοπό την κατοχή της κυρίαρχης εξουσίας είναι δημιούργημα της νεωτερικής εποχής και αντιστοιχεί στην συγκεκριμένη φάση του ανθρωποκεντρικού γίγνεσθαι. Άρα, αν συμφωνούμαι ότι εισερχόμαστε βαθμιαία σε μία άλλη φάση, το εν λόγω κόμμα δεν μας είναι χρήσιμο ως εργαλείο για τη πολιτειακή αλλαγή. Η εμμονή στην ανάγκη δημιουργίας κομματικού φορέα δεν είναι τίποτα άλλο από την εγκαταστημένη ιδεολογία της νεοτερικότητας. Με τα εργαλεία και την ιδεολογία της νεοτερικότητας δεν μπορείς να προσμένεις πολιτειακή αλλαγή. Εμπιστοσύνη στην γνώση και όχι στο κόμμα. Οι θύλακες που θα δημιουργηθούν στην κοινωνία και θα αριθμούν αρχικά λίγα άτομα θα λειτουργήσουν ως αναμεταδότες (όταν η κρίσεις λαμβάνουν έκδηλη μορφή) με εκθετικό τρόπο επέκτασης στην υιοθέτηση του αιτήματος. Πόσοι διάβαζαν/γνώριζαν τον Ρουσώ και τους άλλους; δεν ήταν αρχικά λίγοι;
- Εξειδικευμένες προτάσεις στα επιμέρους πεδία, οικονομία, αυτοδιοίκηση κλπ
Η ανάγκη δημιουργίας εξειδικευμένων προτάσεων στα πεδία της οικονομίας κλπ θα εμφανιστεί την στιγμή που διαμορφώνεται η δυναμική υιοθέτησης τους αιτήματος πολιτειακής αλλαγής στην κοινωνία. Κάθε τι στην ώρα του. Η μετάβαση από την φεουδαρχία στον ανθρωποκεντρισμό πραγματώθηκε όταν το αίτημα της ατομικής ελευθερίας είχε υιοθετηθεί σε πολύ μεγάλο μέρος της κοινωνίας και στην συνέχεια διαμορφώθηκαν οι συγκεκριμένες προτάσεις για τον πολιτειακό θεσμό και την οικονομία που θα έκανε εφικτό το διακύβευμα της.
- Ο καταγγελτικός λόγος και η συνωμοσιολογία ενισχύουν το σύστημα
Το βασικό τους χαρακτηριστικό είναι ότι εναντιώνονται στις εκφάνσεις και όχι στα αίτια του προβλήματος. Προσανατολίζουν στο φαίνεσθαι και όχι στο γίγνεσθαι. Η συνομωσία των αγορών που τα έχουν όλα μελετημένα και στημένα οι προδότες πολιτικοί κλπ. πλειοδοτούν στο θυμικό και το εκτονώνουν. Αφήνουν ανέγγιχτη την βάση που επιτρέπει σε όλους αυτούς να λειτουργούν αυθαίρετα και σε βάρος του κοινωνικού συνόλου. Τις συμμορίες διαφθοράς και την εθελοδουλία την παράγει το υπάρχον σύστημα, είναι στην φύση του. Η επένδυση στο θυμικό οδηγεί στην αλλαγή προσώπων και αφήνει άθικτο το σύστημα.
- Να κάνουμε γρήγορα γιατί οι εξελίξεις τρέχουν με ταχύτητα
Αν αναφερόμαστε στο εθνικό ζήτημα πρέπει να γνωρίζουμε ότι τα προβλήματα δεν αντιμετωπίζονται στην στιγμή που εμφανίζονται αλλά τη στιγμή που αγγέλλονται. Το πρόβλημα έχει αγγελθεί από το 1834 με την κατάργηση των κοινών και της δημοκρατίας που αποτελούν την μήτρα του ελληνικού πολιτισμού. Εμείς το συνειδητοποιούμαι 200 χρόνια μετά και προσδοκούμε να το απαντήσουμε σε μια 5ετία το λιγότερο. Πως φτάσαμε στην σημερινή κατάσταση; Διότι το εθνικό σύστημα το διαχειρίζεται το ελληνικό κράτος όπως διαμορφώθηκε με την Βαυαρική απολυταρχία. Η οπισθοχώρηση στα εθνικά θέματα εν μέσω καταστροφών του ελληνικού κόσμου είναι υπαιτιότητας του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος και όχι απλά προσώπων. Άρα, αν η κοινωνία δεν αναλάβει να αποκαταστήσει μια νέα σχέση με την πολιτική που θα αναγκάζει την τελευταία να συναντιέται με το πολιτεύεσθαι με μέτρο το κοινό συμφέρον δεν υπάρχει διέξοδος. Οι φαντασιώσεις, ανομολόγητες ή και ομολογημένες, κάποιος ηγέτης πατριώτης ή πατριωτικό κόμμα έστω και αυταρχικά (για ορισμένους και δικτατορικά) να σώσει την χώρα και μετά βλέπουμε για το πολιτειακό (που αυτό είναι η αιτία) εκτός του ότι είναι φενάκη, είναι σαν να βάλεις τον λύκο να φυλάει τα πρόβατα. Η υπεράσπιση του έθνους ως πολιτισμική οντότητα και όχι ως φυλετικό ιδίωμα ή γενικό ιδεώδες είναι ταυτόσημη με την πολιτειακή αλλαγή.
- Οι χρόνια παραμένοντες αντισυμβατικοί γίνονται στην ωριμότητα τους υποστηρικτές του συστήματος
Είναι γεγονός ότι οι έντονες κριτικές με βαρύγδουπους χαρακτηρισμούς ενάντια στο σύστημα όταν αυτό δεν συνδυάζεται με πρόταση για την επόμενη που να εξέρχεται από τον εγκλωβισμό της νεοτερικότητας, στην διάρκεια χρόνου μετατρέπεται σε υποστήριξη του συστήματος . Δεν ενοχλούν το σύστημα οι κατά άλλα διεισδυτικές και τεκμηριωμένες κριτικές αλλά οι προτάσεις αλλαγής του. Οποιαδήποτε συσπείρωση ή κόμμα περί της κριτικής είναι καταδικασμένη να μετατραπεί σε στυλοβάτη του συστήματος. Η σύνδεση της κριτικής προς το σύστημα με την κοσμοσυστημική γνωσιολογία όπως ονομάζεται το έργο του καθηγητή κ. Κοντογιώργη μπορεί να συμβάλει στις διεργασίες αλλαγής τρόπου πολιτικής σκέψης με την δημιουργία θυλάκων για την υιοθέτηση του αιτήματος πολιτειακής αλλαγής σε σημαντικό μέρος της κοινωνίας. Η έννοια της γνωσιολογίας είναι διαφορετική από τις έννοιες ιδεολογία, θεωρία, φιλοσοφία, θεολογία. Βασίζεται σε πραγματολογικό υλικό μέσα από τις κοινωνικοπολιτικές διεργασίες και όχι σε υποθέσεις / εκτιμήσεις. Αναδεικνύει την εξελικτική βιολογία του κοινωνικού ανθρώπου και συνεπώς την επίγνωση της φάσης που βιώνει κάθε στιγμή. Έτσι μόνο θα ξέρει εάν θα μπορέσει να επιλύσει τα προβλήματά του στο πλαίσιο του κρατούντος συστήματος ή θα επιδιώξει την υπέρβασή του και τη μετάβαση στην επόμενη μέρα.
Καιρός για αγώνα δρόμου στο πεδίο της γνώσης και όχι αναζήτηση πολιτικής/οργανωτικής/ιδεολογικής στέγης.
5-4-2020
- Διατηρείται το δικαίωμα αναδημοσιεύσης του παρόντος άρθρου σε οποιοδήποτε μέσο, με απαραίτητη προϋπόθεση να αναγράφεται η παρούσα ιστοσελίδα και ο συγγραφέας ως πηγή. -