Ο 3ος τόμος του ελληνικού κοσμοσυστήματος καλύπτει τη σταδιοδρομία της οικουμενικής φάσης του ελληνικού ανθρωποκεντρισμού την περίοδο της βυζαντινής κοσμόπολης. Εξετάζονται στον τόμο αυτόν γιατί η ηγεσία της Ρώμης παρέδωσε τα κλειδιά της ηγεμονίας της οικουμένης στους Έλληνες, πώς εξελίχθηκε στο χρόνο η σχέση του ανθρωποκεντρικού ελληνισμού με τον φεουδαλικό μεσαίωνα και στο σύνολό του το ζήτημα της ταυτότητας του βυζαντινού κόσμου και της σχέσης του με τον προηγούμενο ελληνικό και ρωμαϊκό κόσμο. Θα ακολουθήσουν σύντομα οι δύο επόμενοι τόμοι που αφορούν στην ιδιοσυστασία της βυζαντινής οικουμενικής κοσμόπολης στο κοινωνικοοικονομικό, πολιτειακό, πνευματικό εκκλησιαστικό πεδίο, η σχέση της με την ευρωπαϊκή και αραβική περιφέρεια και εντέλει με τη μετάβαση στο νεότερο κόσμο. Οι τρεις αυτοί τόμοι ολοκληρώνουν με μια σφαιρική αποτίμηση της νεοτερικής “επιστήμης” για την οποία καταλήγει ότι είναι φορτωμένη με πολύ βαρύ ιδεολογικό φορτίο, ελάχιστη γνωστική προσήλωση στις πηγές και ένα εξαιρετικό γνωσιολογικό έλλειμμα.
- Διατηρείται το δικαίωμα αναδημοσιεύσης του παρόντος άρθρου σε οποιοδήποτε μέσο, με απαραίτητη προϋπόθεση να αναγράφεται η παρούσα ιστοσελίδα και ο συγγραφέας ως πηγή. -